Röyksopp redt matige eerste dag Drum Rhythm

greenspun.com : LUSENET : De Subjectivisten : One Thread

Röyksopp was gisteren veruit de beste act van de verder matige eerste dag van het Drum Rhythm Festival. De band gierde, bespeelde het publiek en liet zich helemaal gaan, waarbij de Neon tent zowat ontplofte. Grote namen als Macy Gray stelden teleur en minder bekende acts als het Haarlemse Relax bleken nog een maatje te klein voor een optreden op het festival.

Het uitverkochte Drum Rhythm vond net als vorig jaar plaats op de kop van het Amsterdamse Java-eiland. Een prachtige locatie met een schitterend uitzicht over het IJ. Maar als je zoals gisteren de hele dag de regen en de striemende wind wordt gegeseld, biedt de locatie weinig beschutting. Gelukkig werd het ’s avonds droog, zodat alleen de wind over het festivalterrein gierde. Desondanks was het er niet zo koud als vorig jaar. Snel de tent in voor de eerste band, Gotan Project.

De Franse band brengt een unieke combinatie dance en tango ten gehore. De latino-dance kan op een grote publieke belangstelling rekenen. Sinds het succes van de Buena Vista Social Club en Manu Chao is Zuid Amerika hot. Begeleid door een gitarist die regelmatig de banjo oppakt, een voiliste, een pianist en twee knoppendraaiers, speelt de bandoneón in op het sentiment. Maar tot tranen geroerd, zoals door Adiós Nonino op 2 februari in de Nieuwe Kerk, raakte het publiek niet. De bandleden zijn voor het publiek nauwelijks zichtbaar omdat ze achter een wit doek zitten waarop filmbeelden van tangoparen en Sophia Loren voorbijflitsen. Het lukt maar niet om de zaal aan het dansen te krijgen. De muziek is nimmer opzwepend en gaat snel vervelen. Op dus naar Relax dat in de kleinste tent zo gaat beginnen.

Eenmaal aangekomen bij Relax, blijkt dat de band nog niet op het punt staat te beginnen, dus door naar de volgende tent. In de grote tent staan zes malle pipo’s op een rijtje die a capella een hiphopbeat neerzetten, Bauchklang hebben die malloten zichzelf genoemd. Dit is zo raar, dat is snel terugga naar Relax anders mis ik het begin van hun show. Het is nog erg rustig in de Krypton tent als Relax gaat beginnen, te rustig. Het geluid is niet best afgesteld, drums en bas domineren het geluid. Gitaar is niet te horen en voor de toetsen moet je je best doen. De raps van Eldridge sneeuwen ook onder. De normaal zo lekkere soulvolle rapsongs, worden door Axl Rose achter drumstel kapotgeslagen. Na een paar nummers is de zaal goed gevuld en lukt het de geluidsman ook om de sound van Relax goed tot zijn recht te laten komen. Het publiek laat zich gewillig meevoeren door Eldridge en co. De hele zaal zwaait, bukt en komt naar voren op zijn commando. Buiten breekt zelfs de zon door. Toeval? Na een half uur slaat bij mij echter de verveling toe. Lamb begint een tent verderop. Een moeilijke keus. Een bevriende band blijven steunen of een nieuw avontuur in naastgelegen tent opzoeken?

De nieuwsgierigheid wint. Zangeres Louise Rhodes staat in haar trouwjurk op het podium. De band is ook bijna getrouwd met het Drum Rhythm publiek. Lamb was al vele malen eerder op het festival te bewonderen. De publiekslievelingen hebben weinig moeite om de massa in beweging te krijgen. Als het zeer dansbare Scratch Base wordt gespeeld staan zelfs de achterste rijen te springen. Daarna volgt het wonderschone en verstilde Cry, maar dat komt niet zo goed uit de verf als tijdens hun optreden in Paradiso, waarbij de hele zaal ademloos luisterde. Het liedje blijkt te breekbaar voor een festivaltent. Als meer dansbaar materiaal volgt gaat het publiek massaal uit zijn dak. Maar de twijfel bekruipt me of Lamb wel echt een goede band is. Lamb is van hetzelfde spreekwoordelijke laken en pak als Faithless. Beide bands zijn zeer dansbaar, goed in het bespelen van de zaal en strooien de ene hit na de andere over het publiek uit. Maar wie Faithless een tijd volgt weet dat de band na jaren nog steeds hetzelfde trucje herhaalt. Nadat je daar een paar optredens van uit je bol te bent gegaan, gaat het vervelen omdat het weinig toevoegt. Volgens mij is met Lamb hetzelfde aan de hand.

Macy Gray is de grote publiekstrekker, de grootste tent van het festival puilt uit. Gekleed in een lichtbruin jasje, donker bruine broek, blauwe blouse en een losjes omgeknoopte stopdas. Haar roze pinkpop pruik is vervangen door een zwarte hoed, die na drie nummers afgaat. De Amerikaanse soulzangeres stelt zwaar teleur. Het optreden mist namelijk elke soulveel, het Hammondorgel is nauwelijks te horen en de stem van de zangeres ligt op een vlakke en eentonige brij aan richtingsloos geluid. Dan liever uitwaaien aan de bar en door naar Röyksopp. De Noren doen wat Macy Gray nalaat, de tent op zijn kop zetten. De band is een exponent van de Scandinavische sound die als een van de weinige nieuwe trends op Drum Rhythm kan gelden. Een jaren tachtig aanpak met de nodige Kraftwerk invloed, maar dan in een modern jasje. Niet het, afstandelijke kille geluid van twee decennia terug, maar een warme sound die de massa omarmt en meevoert op een reis langs fjorden, meren en dennenbossen, dat in beeld en geluid wordt voorgeschoteld. Vier scheren in de nok van de tent, vullen het auditieve spektakel aan. Röyksopp speelt met het publiek, treitert de zaal door de melodie van Poor Leno lange tijd te omspelen, zonder de mensen te geven wat ze willen, namelijk dat nummer, en brengt iedereen in extase met het zeer dansbare Emple. De energie die van het podium afkomt hitst de kolkende massa op en stuwt op zijn beurt de band naar ongekende hoogte. Röyksopp excelleert. Dit concert is nog veel beter dan hun optreden kort geleden in Paradiso. Pas in de toegift krijgt het publiek waar het voor gekomen is, Poor Leno. Het dak gaat eraf. Aangemoedigd door zoveel enthousiasme komt de band ook een tweede keer terug. Alle registers gaan open tijdens een minutenlange improvisatie. Uit een muur van geluid komt plotseling het refreintje van Poor Leno naar boven. Wederom ontploft de tent.

Röyksopp bewijst op Drum Rhythm geen eendagsvlieg te zijn die toevallig met Melody A.M. een hele goede dansplaat te hebben gemaakt. De Noren Svein Berge en Torbjorn Brundlandt zijn muzikale genieën die zich er live niet gemakkelijk vanaf maken door de plaat na te spelen, maar juist live nog veel extra’s toevoegen aan de nummers. Deze band gaat dit festivalseizoen nog vele malen op heel veel mensen indruk maken.

-- Casper van der Kruit (cvdkruit@at5.nl), May 25, 2002

Answers

Response to Röyksopp redt matige eerste dag Drum Rhythm

net de band die ik miste dus. zie voor mijn eerste verslag: cut-up. een uitgebreid artikel inclusief foto's volgt later. dit is het voorproefje.

groet,

theo-die nu op weg gaat naar de tweede avond drum rhythm.

-- theo ploeg (theo@cut-up.com), May 25, 2002.


Moderation questions? read the FAQ